در پژوهش حاضر، یک روش تجزیه ای با استفاده از نانوزیم نقره به عنوان نانوزیمی در دسترس، ارزان و با فعالیت شبه پراکسیدازی بالا برای اندازه گیری گزینشی هیدروژن پراکسید در نمونه های غذایی طراحی شد. اندازه گیری ها با بهره گیری از 3, 3'، 5, 5'-تترامتیل بنزیدین به عنوان کاوشگر تجزیه ای و سوبسترای پراکسیدازی انجام پذیرفت. اساس اندازه گیری بر کاوش اسپکتروفتومتری محصول اکسیداسیون سوبسترا با هیدروژن پراکسید در حضور نانوزیم و اندازه گیری جذب محصول تولیده شده (آبی رنگ) در 658 نانومتر استوار است. پارامترهای مؤثر بر حساسیت اندازه گیری شامل، مقدار نانوزیم، زمان، نوع و غلظت بافر، pH و غلظت سوبسترا بهینه شدند. در شرایط بهینه، محدوده ی اندازه گیری خطی بین 80-1 میکرومولار و حد تشخیص بسیار پایین 12/0 میکرومولار بدست آمد. همچنین اندازه گیری گزینش پذیری روش نشان داد که به صورت بسیار گزینش پذیر فقط در حضور هیدروژن پراکسید جذب در 658 نانومتر افزایش می یابد و پاسخ تجزیه ای مشاهده می شود. بنابراین، روش طراحی شده برای اندازه گیری هیدروژن پراکسید در شیر مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش طراحی شده با دقت و صحت بالایی قادر به اندازه گیری هیدروژن پراکسید موجود در شیر می باشد. امید است، نتایج این پژوهش بتوانند در راستی آزمایی سلامت مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: نظر به اهمیت فلوئوراید آب روی وضعیت DMFT و گزارش 2 مورد از این که احتمالا روش متعارف اندازه گیری فلوئوراید آب با اسپکتروفتومتری نمی تواند میزان واقعی فلوئوراید آب را تعیین کند، احتمالا روش پتانسیومتری بهتر از روش اسپکتروفتومتری می باشد. لذا به منظور مقایسه روش های اسپکتروفتومتری و پتانسیومتری برای تعیین میزان فلوئوراید آب این تحقیق در آزمایشگاه شیمی آلی دانشگاه تهران در سال 1385 انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی توصیفی انجام گرفت آب مقطر تهیه شد و از این آب مقطر در هفت گروه با فلوئوراید صفر، 0.35، 0.61، 0.7، 1، 1.2، ppm 1.5 در 14 ظرف پلی اتیلنی که از هر تعداد فلوئوراید 2 نمونه تهیه شده بود آماده شدند بدین ترتیب که نصف آن ها با روش استاندارد اسپکتروفتومتری با استفاده از دستگاه visible و نصف دیگر نمونه ها با روش پتانسیومتری با استفاده از محلول های استاندارد یون فلوئوراید از غلظت 10-1 M تا 10-5 (M) تعیین گردید و در نهایت مقدار به دست آمده به ppm تبدیل گردید. بنابراین بدین ترتیب میزان فلوئوراید آب مشخص و تفاوت میزان فلوئوراید هر روش نسبت به میزان واقعی فلوئوراید در نمونه ها تعیین و تفاوت بدست آمده در هر روش با آمار Paried- t test و بین دو گروه با آماره من ویتنی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: تحقیق روی 14 نمونه آب با فلوئوراید واقعی 0.77±0.51 انجام گرفت میزان فلوئوراید در روش اسپکتروفتومتری 0.99±0.58 و با تفاوت از مقدار واقعی 0.22±0.23 ppm و یا افزایش 28 درصد به دست آمد (P<0.001). در روش پتانسیومتری برابر 0.77±0.52 با تفاوت از مقدار واقعی 0.02±0.01 ppm و یا 2.6 درصد وجود داشت (P<0.9) و میزان تفاوت در دو گروه نیز به لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد روش پتانسیومتری بهتر از اسپکتروفتومتری می تواند میزان فلوئوراید آب را تعیین نماید و لذا به کارگیری این روش توصیه می شود.

هدف از این پژوهش استفاده از روشی ساده برای اندازه گیری فعالیت آنزیم پکتین استراز در دمای 25 درجه سانتی گراد است. پرتقال رسیده در فصل زمستان از فروشگاه های محلی تهیه شد. پنج گرم پوست پرتقال در محلول 10 درصد سدیم کلراید و بافر فسفات 0.5 مولار هموژنیزه گردید. مخلوط هموژنیزه با 3500 دور در دقیقه، به مدت 20 دقیقه سانتریفوژ شده، محلول رویی جمع آوری، و توسط سود 0.1 مولار، pH آن به 7.25 رسانده شد. جذب هر یک از نمونه ها در طول موج 485 نانومتر توسط اسپکتروفتومتر قرائت گردید. فعالیت آنزیم پکتین استراز بر حسب میکرومول متانل تولید شده در هر دقیقه در میلی لیتر محاسبه شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که فعالیت آنزیم پکتین استراز تا حدود 0.05 واحد آنزیمی قابل اندازه گیری است. در مقایسه با دیگر روش های استفاده شده، روش به کار رفته در این پژوهش روشی ساده، ارزان و حساس است. از این روش می توان در صنایع غذایی و صنایع تبدیلی، برای هدف های آنالیز پکتین و پکتین استراز استفاده نمود.

در این تحقیق یک روش جدید استخراج - اسپکتروفتومتری برای اندازه گیری پالادیم گزارش شده است. برای تشکیل کمپلکس به سبب خصلت پالادیم از لیگاند 2،´2 دی تیو آنیلین استفاده گردید. کمپلکس حاصل در طول موج 397 نانومتر دارای ماکزیمم و فلز لیگاند فاقد جذب اند. در این طول موج ضریب جذب مولی کمپلکس  1.46×106مول در لیتر بر سانتیمتر به دست آمد. گستره ای از غلظت که در آن قانون بیر صادق است بین0.3-200  میکروگرم بر لیتر از کمپلکس است. در کمپلکس حاصل نسبت لیگاند به فلز 1:1 است.برای حصول به شرایط بهینه استخراج، اثر pH، قدرت یونی، زمان بهم زدن، غلظت لیگاند و اثر برخی از یون های مزاحم نیز مورد بررسی قرار گرفت.

امروزه جستجوی نگهدارنده ها در مواد غذایی گام مهمی برای تامین ایمنی غذایی مصرف کنند گان است. سوربات پتاسیم یکی از رایج ترین نگهدارنده ها است که استفاده از آن برای مقابله با فساد قارچی در برخی مواد غذایی مجاز است. هدف از این تحقیق اندازه گیری سوربات در آب میوه های صنعتی، ایران بود که به این منظور از دو روش اسپکتروفتومتری و کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا استفاده شد تا با مقایسه نتایج دو روش بتوان میزان قابل اعتماد بودن نتایج روش اسپکتروفتومتری را مورد بررسی قرار داد.. برای این منظور 28 نمونه آب میوه صنعتی نمونه گیری و آزمایش گردید. نتایج نشان داد که 100 درصد آب میوه ها حاوی سوربات پتاسیم بودند. بیشترین میزان سوربات در آب انار 7.22 و 1.23 میلی گرم در لیتر به ترتیب در روش اسپکتروفتومتری و HPLC گزارش شد. بالا بودن میزان سوربات در روش اسپکتروفتومتری را می توان به تداخل سایر مواد در جذب اشعه ماوراء بنفش دانست.مقایسه نتایج روش اسپکتروفتومتری با HPLC نشان داد که روش اسپکتروفتومتری با وجود سادگی و ارزانی نمی تواند برای تعیین میزان دقیق سوربات کارایی داشته باشد. همچنین با توجه به وجود سوربات در آب میوه ها، نظارت بیشتر بر نگهدارنده ها لازم به نظر می رسد.

زمینه و هدف: داروی اسویکس برند داخلی پلاویکس می باشد که برای جلوگیری از انعقاد خون در بسیاری از بیماری های قلبی کاربرد دارد. هدف پژوهش حاضر اندازه گیری این دارو توسط نانومیله های طلا در شرایط بهینه و در نمونه های حقیقی می باشد. مواد و روش ها: نانومیله های طلا به روش دانه واسطه سنتز شدند. اندازه گیری داروی اسویکس توسط نانومیله های طلا با بهینه سازی فاکتورهای مهم در طول موج ماکزیمم 650 نانومتر انجام گردید. میزان غلظت عوامل مزاحم و نیز اثر الکترولیت بررسی شدند. یافته ها: مقادیر بهینه با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتر فرابنفش-مریی در طول موج 650 نانومتر برای فاکتورهای pH= 8، حجم نانوذرات 1 میلی لیتر، حجم بافر 5/2 میلی لیتر، زمان ماند 40 ثانیه محاسبه شدند و نیز نوع بافر، فسفات بدست آمد. منحنی کالیبرلاسیون در رنج غلظتی ppm 10-2/0خطی بود. غلظت دارو در نمونه های حقیقی اندازه گیری شد. نتیجه گیری: حد تشخیص و حد کمی سازی روش به ترتیب 206/0 و ppm 678/0 محاسبه شد. این روش که سریع و ساده، با دقت و تکرار پذیری بالا و حد تشخیص مناسب است، روش پیشنهادی مطلوبی برای اندازه گیری داروی اسویکس می باشد.

در این پژوهش برای اندازه گیری مقدارهای بسیار کم تتریل از روش میکرو استخراج مایع مایع پخشی (DLLME) جفت شده با اسپکتروفتومتر UV-Vis میکروحجمی استفاده شد. در این روش تتریل در محیط بازی تبدیل به شکل آنیونی شده و با کاتیون متیل تری اکتیل آمونیوم کلرید (آلیکوات s336) به درون فاز آلی کربن تتراکلرید استخراج شد. در این روش نیازی به افزودن حلال پخشی نیست زیرا آلیکوات s336 افزون بر ایجاد کاتیون همراه برای تشکیل زوج یون با شکل آنیونی تتریل، به عنوان یک پخش کننده برای تشکیل مخلوط ابری نیز نقش دارد. منحنی واسنجی در بازه ی غلظتی ng/mL700-10 از تتریل خطی بوده و حد تشخیص روش برابر با ng/mL 1/2 به دست آمد. از این روش برای اندازه گیری تتریل در نمونه های خاک و آب استفاده شد.

زمینه و هدف: زردی از مشکلات شایع نوزادان است که در موارد شدید به کرنیکتروس منجر می شود. از آنجایی که تشخیص و درمان به موقع زردی در پیشگیری از عوارض آن اهمیت دارد، ارزیابی بیلی روبین پیش از ترخیص نوزاد ضروری است. روش های تشخیصی مختلفی برای اندازه گیری سطح بیلی روبین وجود دارد. از این رو این مطالعه با هدف مقایسه روش اندازه گیری پوستی بیلی روبین با اندازه گیری بیلی روبین سرم با اسپکتروفتومتری برای غربالگری زردی نوزادان ترم پیش از ترخیص از بیمارستان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مشاهده ای تحلیلی بر روی 600 نوزاد سالم، با وزن تولد حداقل g 2000 و سن حاملگی حداقل 35 هفته از مهر 1391 تا اسفند 1391 در بیمارستان حافظ شیراز انجام شد. بیلی روبین نوزادان با دو روش اسپکتروفتومتری و پوستی با دستگاه بیلی چک دارای طول موج های چندگانه اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: آزمون آماری همبستگی معناداری را بین دو روش اسپکتروفتومتری و پوستی نشان داد (63/0r=)، (05/0P<). بین بیلی روبین اندازه گیری شده با هر یک از دو روش در گروه های مختلف جنسی (896/0=P)، وزن تولد (419/0=P) و نوع تغذیه (323/0=P) اختلاف معنادار مشاهده نشد، ولی در گروه های مختلف سن حاملگی و سن پس از تولد اختلاف معنادار شد (0001/0>P). همچنین یافته ها ارتباط معناداری را بین دو روش اسپکتروفتومتری و پوستی در متغیرهای دموگرافیک نشان داد (0001/0>P). نتیجه گیری: به طورکلی روش اندازه گیری پوستی، بیلی روبین را کمتر از روش سرمی تخمین می زند و این اختلاف در نوزادان با سن حامگی و سن پس از تولد کمتر، قابل توجه تر می باشد.

-1،1 دی متیل هیدرازین یا دی متیل هیدرازین نامتقارن ( (UDMHیکی از مشتقات هیدرازین است که به طور عمده به عنوان سوخت مایع در موشک استفاده می شود. علاوه بر کاربرد آن در صنایع دفاعی و فضایی، این ماده عامل رشد گیاهان بوده و در سنتز شیمیایی برخی از مواد و نیز تهیه مواد مورد استفاده در عکاسی کاربرد دارد. 1،1- دی متیل هیدرازین علی رغم اهمیت آن، ماده ای بسیار سمی است که براحتی می تواند در هنگام تولید و استفاده وارد اتمسفر شده و باعث آلودگی آب و خاک گردد. با توجه به کاربرد این ماده و اهمیت سمیت آن، اندازه گیری مقادیر کم آن در نمونه های محیطی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در این مقاله یک روش جدید برای اندازه گیری اسپکتروفتومتری 1،1- دی متیل هیدرازین بر اساس واکنش با آلدئیدهای آروماتیک ارایه شده است. پس از بهینه سازی شرایط، روش برای اندازه گیری مقادیر ناچیز 1،1-دی متیل هیدرازین در گستره 0.4-6.0mg.ml-2 خطی بوده و میزان حد تشخیص  0.10mg.ml-2 و تکرارپذیری روش (RSD) برای ده اندازه گیری مکرر 45/1% بدست آمده است. این روش برای اندازه گیری 1،1-دی متیل هیدرازین در نمونه های آب به کار برده شد و نتایج رضایت بخشی بدست آمد.

استامینوفن یک داروی ضد درد و ضد تب موثر بوده و دارای عوراض جانبی خفیف و نادر است. تجویز بیش از حد استامینوفن ممکن است باعث صدمات شدیدی به کبد و گاهی به کلیه گردد. لذا برای تعیین میزان این صدمات در این گونه موارد اندازه گیری غلظت آن در پلاسما از اهمیت خاصی برخوردار است. در این مطالعه روش جدید و ساده ای برای اندازه گیری استامینوفن در پلاسما با استفاده از اسپکتروفتومتری مریی معرفی می گردد.روش های مختلفی برای تعیین غلظت استامینوفن در پلاسما نظیر روش اسپکتروفتومتری مریی و کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) ارائه شده است. از آنجایی که روش اسپکتروفتومتری مریی، روشی ساده، آسان، ارزان و قابل انجام در اکثر آزمایشگاهها می باشد. لذا در این مطالعه روش جدید و ساده ای برای اندازه گیری استامینوفن در پلاسما با استفاده از اسپکتروفتومتری مریی معرفی می گردد. در این روش 200 میکروگرم پلاسما را هیدرولیز نموده و پس از تشکیل یک کمپلکس، جذب آن در طول موج 635 نانومتر اندازه گیری می شود. میزان تداخل احتمالی هشتاد و چهار داروی مختلف در اندازه گیری استامینوفن با این روش مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور مقایسه روش مذکور با یک روش HPLC، میزان استامینوفن در بیست و سه نمونه استاندارد پلاسما حاوی مقادیر مختلف استامینوفن و همچنین در دوازده نمونه از داوطلبانی که قرص استامینوفن مصرف نموده بودند با هر دو روش اسپکتروفتومتری مریی و HPLC اندازه گیری و مقایسه شد. مطالعات آماری نشان داد که تفاوت معنی داری بین نتایج به دست آمده توسط این دو روش وجود ندارد. با توجه به نتایج به دست آمده و مقایسه آماری انجام شده می توان پیشنهاد نمود که این روش اسپکتروفتومتری مریی روشی ساده، ارزان، سریع، دقیق و قابل مقایسه با این روش HPLC می باشد. لذا استفاده از این روش جهت اندازه گیری استامینوفن درپلاسما، در موارد مسمومیت ها و TDM و زمانی که سایر روشهای دقیق تر در دسترس نباشد، توصیه می گردد.